sözlük yazarlarının şu anki ruh hali

bazı şehirlerin havası öylesine kirlidir ve o şehirlerde kış öyle soğuktur ki;akşamın bir vakti evine doğru yürürken kömür kokusundan nefes alamazsın, yüreğin sıkışır...otobüsten inip evine yürüdüğün iki dakika dünyanın en yalnız iki dakikasıdır belki de.i̇şte onu görememekte o kömür kokusu gibi insanın yüreğini sıkıştırıyor ve kendini çok yalnız hissediyorsun..

kendimi doymuş bir insanın dişleri arasında kalan et parçasını, çıkartmaya yarayan bir kürdan kadar değersiz hissediyorum... kendimi sıkıldiktan sonra kenara fırlatılan limon posası gibi hissediyorum...

abileri tarafından gaza getirilip komşu çocuğuna saldıran çocuk gibiyim.

valla bi bilsem keşke neşet ertaş dinledikten sonra gülşen dillere düşeceğiz açıyorum sonra ahmet kaya duygu karmaşası yaşıyorum bunalımdayım

duvarlarının dibinden çin seddini izleyen göktürk çerisi gibiyim

banane

anlatamıyorum

sinirli ama bir o kadar sakin. huzursuz ama diğer yandan koyvermiş. vazgeçmiş ama hayli hırslı. karmakarışığım be.

içi boş kumpir gibi hissediyorum kendimi.

serçe parmağımı değil de kalbimi sehpanın köşesine vurmuş gibi

ruh mu kaldı ki hali olsun

tek kuponla ptt 1. ligi alt üst ettim. şoktayım. şikeli maça denk geldik. mal gibi ekrana bakıyordum.

çığlık atmak istiyorum ama neden? bilmiyorum

porno dergi yığınının altında kalıp ölmeyi bekleyen koreli gibi yalnız ve çaresiz. böhüü..

köpek gibiyim. kim başımı okşasa onun peşine takılıyorum.

yılkı atlar gibiyim öylesine kendi haline bırakılmış

galatasaray kasımpaşa maçına üst oynamışım gibi,hem üzgün hem mutlu

deli gibi pasta istiyorum

bir kutu concerta içebilirim

sikerim böyle hayatı lan

ruhum yoruldu artık cesedi taşımaktan

kardeş hal mi kaldı hastalıktan geberiyorum

aslında boğazım düğümlü ağlamak istiyorum ama istemiyorum da. garip bi sey iste ya mutsuzum kısaca.

lys edebiyat

artı,sana artı,sana da artı,ulan sana bile artı,hepinize artı.

yalnızlık. ruh halim yalnız işte, yalnız hissediyorum amk

çıkmak sokağa koşmak şehrin sokaklarında, nefesim bitinceye kadar koşmak. nefesimin bittiği yerde oturup saatlerce ağlamak, sonra günlerce uyumak hiç uyanmadan. öyle bir halet-i ruhiye işte...

dgs sınavına girmesine 15 gün kalmış ve ders çalışması gereken, aşık ve aşık olduğu kızın şuan alemlerde olduğunu bilen bir kötümserin ruh haline sahibim.

"inişli çıkışlı bir hayatım yok sadece iniş "

transferlerimizlerdenmisiniz?

karşısındakine laf anlatmaktan bıkmış yorgun, karşı tarafın beyin yerine hava boşluğu kullanışını geç farketmiş, üzgün

bok çukurunda gözümü açmaya çalışır gibiyim

limoni. en sevdiğim ruh halim. penceremde yağan yağmurun kokusu burnumda aslında toprağın, martı sesleri ve arkadan gelen müzik elimde ballı sütüm. eksik olanlar var ama eksikleri tamamlamaktan yılmayacağım.

arkadaşım tamam dedim. tatilimi yaptım, dinlendim, kafamı boşalttım, artık rahat rahat okuluma gidip beynimi patlatabilirim. 1 hafta sadece ve sadece 1 hafta içinde tüm topladığım enerji bitti, kafam yeniden kazan oldu. tüm yaz boyunca boşaltmaya uğraştığım o güzel kafamdan artık eser yok. son 3 gündür yorgunluktan gözümü açamıyorum. halbuki hiçbirşey yapmadım. ama ruh halim çöktü, bitti. gülümsemek gelmiyor içimden... (bkz: bittim gözün aydın)

i̇çinden nasıl çıkacağınızı bilmediğiniz hatta çözümü yok gibi olan sorunlarınız olur ya öyle bir sıkıntı bastı işte

eli hafif işinde iyi olan bir cerraha düşünce ameliyatı yaptırmak isteyen bir ruh halim var. eli hafif olmasa da olur aslında.

otogarda otobüs beklerken o kadar sıkılmıs bı vaziyetteyim ki az önce sensörlü kapılar nasıl çalışıyor diye düşünmeye o kadar odaklanmışım ki kardeşim durtunce kendime geldim onun dediği de şu "acaba metro logolarindaki noktayı yanlışlıkla mi koymuşlar neden var ?" ailecek siyirdik

kapkaranlık

(bkz: standart) Standartımı sormayın bende bilmiyorum. Ama basık tavanlı bir odaya girmiş gibi bir şey

şuan o kadar mutluyum ki dersem eğer; "vay sen misin mutlu olan al sana eksi" diyecek olan çok var bence (bkz: nazar etme ne olur çalış senin de olur ) ama mutsuzum işte :(

Biri dokunsa ağlayacağım.

Adeta yüksek gerilim hattıyım. Sürekli bir şeylere geriliyorum.

Uzun zamandır iyi değilim. Üzerine yazdığım kitaptaki dram beni daha da dibe batırıyor. Yine de yazmaya devam etmem gerekiyor, daha fazla ertelemek ya da oyalanmak istemiyorum. Gerçek hayat her zaman trajiktir. Buna alışmam gerekiyor ve artık anlamaya başlıyorum.